این روزها دیده می‌شود شركت‌هایی مانند اپل، سونی، ال‌جی و سامسونگ بر سر چند درصدی سهم بیشتر از این بازار بزرگ با هم به رقابتی سخت مشغولند.
از یك طرف اپل با سخت‌افزار و نرم‌افزار اختصاصی خود ایستاده كه مالك بلامنازع بازار تلفن‌های هوشمند است و از سوی دیگر ال‌جی با عرضه تلفن همراه سه‌بعدی، سونی با معرفی تلفن ضدآب و سامسونگ هم كه گویا چشمه نوآوری‌هایش خشك شده با بزك كردن همان محصولات قدیمی، هر كدام تلاش می‌كنند آخرین قطره این فناوری را از آن خود كنند، چون گویا دوران جدیدی در حال آغاز شدن است؛ دورانی كه در آن مردم باید تصورشان از داشتن یك تلفن همراه را به كل عوض كنند، تلفن‌هایی كه دیگر لازم نیست در دست گرفته شوند، چراكه گوگل گلاس (عینك گوگل) متولد شده است.
در دنیای جدیدی كه گوگل در حال ترسیم آن است، سازندگان گوشی‌های هوشمند دیگر نیازی به مبارزه برای ساختن گوشی‌هایی با دوربین‌های باكیفیت‌تر و وضوح تصویر بیشتر و سرعت پردازش بالاتر ندارند، چراكه این موضوعات توسط گوگل گلاس حل شده است و هر توسعه‌ای بالاتر از این حد به نوعی پول دور ریختن محسوب می‌شود.
در عوض و بنابر اظهارات لی‌ویلیام، سازندگان گوشی‌های هوشمند از این به بعد باید به جای این موضوعات به دنبال خلق برنامك‌های كاربردی (اپلیكیشن) منطبق با سبك زندگی كنونی باشند.
این عینك دنیا را عوض می‌كند؟
ویلیام، رئیس برنامه‌های نوكیا در سری برنامه‌های سیمبین 60 و هنگام سلطه نوكیا بر بازار گوشی‌های تلفن همراه بود كه بعدها به سمت مدیر اجرایی بنیاد سیمبین رسید.
به یك معنا او مدیر استراتژی‌های بلندمدت برنامك‌های كاربردی گوشی‌های تلفن همراه نوكیا بود تا این‌كه اپل با آیفون بازار را به تسخیر خود درآورد. با نگاهی به اوضاع شركت‌های بزرگ و جریان بازار گوشی‌های هوشمند، آیا گوگل گلاس این تصویر ثابت را به هم خواهد زد یا خیر؟
در مواجهه با عینك گوگل كه سرآغازی بر ابزار پوشیدنی محاسباتی است، شاید جواب مثبت باشد. اگرچه هنوز خالقان این گجت نیز در این خصوص متقاعد نشده‌اند.
پیش از این و هنگامی كه دلایل توانمندی گوگل گلاس برای جایگزین شدن به جای گوشی‌های هوشمند عنوان می‌شد، توجیه بسیاری زیبایی آورده شد كه چرا هیچ‌كس خارج از دره سیلیكون (منطقه‌ای در نزدیكی سانفرانسیسكو كه بسیاری از شركت‌های مطرح انفورماتیك جهان در آنجا مستقر هستند) حاضر نیست چنین عینكی را روی چشم‌هایش بزند.
در آن زمان گفته شد این ابزار می‌تواند حواس كاربر را از آنچه در برابر دیدگان اوست پرت كرده و به این ترتیب روی ارتباطات اجتماعی تاثیری مخرب بگذارد؛ موضوعی كه تقریبا با اطمینان می‌توان گفت تاكنون با هیچ وسیله و ابزاری تا به این حد شدید، به آن حمله نشده بود.
اما زمانی كه از لی ویلیام نظرش را در مورد گوگل گلاس می‌پرسیم، ایده جالبی دارد. او معتقد است وقتی فرد به یك پلتفرم محاسباتی برابر یك سبك زندگی خاص وابسته می‌شود یا سبك زندگی خود را براساس آن تغییر می‌دهد، می‌توان گفت نیاز به چنین محصول یا سرویس خدماتی احساس می‌شود.
عینك گوگل دارای چنین پتانسیلی است، اما اول باید جای خود را در تار و پود جامعه ما یا فضای شخصی افراد باز كند. لی معتقد است عینك گوگل در این خصوص باید نبردی با گوشی‌های هوشمند داشته باشد.
روزهای سخت گوگل
متقاعد كردن افرادی كه خارج از دره سیلیكون زندگی می‌كنند، درخصوص این موضوع كه نقش چنین ابزار محاسباتی پوشیدنی در بهبود زندگی مدرن آنها بیش از گوشی‌های هوشمند است، كمی سخت به نظر می‌رسد. مشكل اینجاست وجه تمایز عینك گوگل با گوشی‌های هوشمند در ادغام لایه‌های اطلاعاتی مختلف كاملا ملموس نیست.
این‌كه این ابزار پوشیدنی به عنوان ابزار محاسباتی باعث ایجاد وقفه در امور كاربر شده یا باعث ادغام بسیاری از كاربری‌های روزانه و در نتیجه ذخیره زمان می‌شود، هنوز متقاعدكننده نیست.
با این حال گوگل گلاس بوضوح نشان می‌دهد موج بعدی تغییر در ابزار محاسباتی تلفن همراه را باید ورای گوشی‌های هوشمند جستجو كرد.
امروزه و با توجه به احساس نیاز شدید به تغییر روش‌های ارتباط و تعامل با دنیای بیرون، محققان به دنبال یافتن راه جدیدی برای جذب و ارائه اطلاعات هستند.
به نظر می‌رسد گوگل گلاس نزدیك‌ترین مسیر برای رسیدن به یك الگوی جدید باشد، اما از نظر ویلیام این گجت بیش از حد ایستاست.
اطلاعات باید به همان اندازه كه سبك زندگی نیازمند آن است، نافذ و فراگیر باشند. جذب و ارائه اطلاعات توسط ابزار پوشیدنی مانند گوگل گلاس، تنها به سر و چشمان انسان محدود نمی‌شود؛ بلكه ممكن است توسط گوش، مچ دست یا در اشیایی كه ما می‌بینیم یا در هر سه اینها باشد.
منبع: CNet
مترجم: آتنا حسن‌آبادی
